Тэмдэглэл 47: Глобал боловсрол гэж юу юм бол ?

Байгаль орчны асуудал ядуурал гээд янз бүрийн сэдвүүд бий. Гэвч аль ч сэдэв байсан юунаас болж иймасуудал гарч байна аа хэмээн бодох боллоо.

Японд хүчтэй газархөдлөлт болж, би Монголд юу хийж чадах болоо хэмээн бодлоо хэрэгжүүлжирлээ. Блог дээр ч гэсэн бичсээр ирсэн бөгөөд Монгол хүмүүсээс сэтгэлийн дулаан үг сонссон билээ. Надад ямар нэгэн хийж чадах зүйл хэмээн бодон...УБИС-ийн семинар хийсэн явдал бий (тэмдэглэл:4), 10жилийн багш нарт семинархийв (тэмдэглэл:5,10) ,Хүүхдүүдэд хичээл оров(тэмдэглэл:9), Дотны хүмүүстэйгээ хамтран Сэргэлийнүг хэмээх зурагт үзэсгэлэн зохион байгуулав (тэмдэглэл:11,19),Хүүхдүүдийн сэтгэлийнүгтэй захидалуудыг гамшигт өртсөн хот руу илгээв.(тэмдэглэл46)

Түүнээс хойш болсон явдал. Газар хөдлөн 5сар өнгөрсөннэгэн зуны өдөр хөдөө анх уулзсан хүнээс “Япон одоо ямар байдалтай байгаа вэ?” “Зүгээр үү?” ”Аль эсвэл хэцүү хэвээрээ байгаа юу?” хэмээн асууж байсан юм. Биичсэн, Япон хүнээс илүү санаа зовсон монгол хүн байсанд. Тэр хэлсэн “ 4сард Би японд тусалмаар байна юу хийхээ мэдэхгүй байна “ хэмээн найзтайгаа зөвлөхөд тэрээр『Японы их сургуулийн багш үүнээс хойш ч гэсэн харж байгаарай 』хэмээн хэлсэн юм. Тийм болохоор би телевиз сонинхарсан ч сүүлийн үед ямар байгааг мэдэхгүй байна.” Хэмээн надаас асуулаа. Миний хэлсэн үг хүмүүсд хүрсэнд гайхсан. Бас сэтгэлийн гүнээс дахин дахин та бүхэнд баярлалаа.

Бас... “Маюми багшаа Япон одоо ямар байгаа вэ? Хэмээн багасургууль яасан бэ?” хэмээн өндөр өсгийтэй гуталтай хээнцэр манай сургуулийн оюутнууд(90% дээш охид) сэтгэл зовон асуулаа. Тэд японыг анхаарч байсанмэт. Тэд хэлэхдээ “Японд газар хөдлөх хүртэл япон гэдэг улсыг мэдэж байсан боловч газар хөдлөснөөс хойш янз бүрийн мэдээлэл хайн судалж мэдсэнээр Япон гэжямар улс болохыг мэдээд дуртай болсон Япон монголын төлөө ажилмаар байна “гэж.

Японд болсон газар хөдлөлтөөр Монголын хүүхдүүд багш нар 「Амь」ямар чухал болох өөрөө өөрийнхөө амийг хамгаалах бодох тухай ойлголттой болсон болов уу? Нүдэнд харагдахгүй ч ямар нэгэн зүйл хүмүүсийн сэтгэлд төрсөн болов уу? Энэ нь хойшдох амьдралд нь маш том зүйл юм. Их чухал сургамжболсон болов уу? гэж бодож байна. Миний хувьд ч гэсэн адилхан.

Эрс тэс уур амь сгалтай байгаль дунд амьдрах Монгол хүмүүс Японы гамшигт өртсөн хүмүүсд сэтгэл гарган тусламжийн гараа сунгасан. Хүүхдүүд Японы найз нартаа сэтгэлийн үгтэй мессеж илгээсэн. Монголын хүүхдүүдийн мессежийг японы хүүхдүүд хүлээн аваад сэтгэлийн ямар нэгэн холбоо үүснэ гэдэгтитгэлтэй байна.

Дэлхийд олон улс бий. Тэр бүрчлэн олон асуудалууд бий. Үзэл бодол нь ч өөр. Өссөн газар орчин хэл яриа нь өөр.「Бүгд өөр, тиймээ өөрбайж болно оо」

Харилцан биебиенийгээ хүлээн зөвшөөрөх адилхан эрэнд амьдрах нэгэн дэлхий доор амьдрах бүхдэлхийн хүмүүсийн хүсэлт болов уу.

Энэ дотроос хамгийн чухал нь「Бүгд л адилхан хүн」гэсэн ойлголт юм. 「Хүн хүнээ хайрлах」「Адилхан дэлхий дээр нэгнийгээ хайрлахсэтгэл」л хамгийн чухал болов уу. Энэ удаад болсон газар хөдлөлтөөр дамжуулан дэлхийнбүх хүмүүс гамшигт өртсөн хүмүүсийг сэтгэлээсээ мэдэрсэн болов уу. Энэ нь глобалболовсролын нэгэн алхам юм болов уу.

Өнөөдөр 9 сар өнгөрсөн байна. Гэвч одоо ч гэсэн монголынолон хүмүүс Япон улс гамшигт өртсөн хүмүүс, хүүхдүүдийг сэтгэл тавьсаар байна.

Япон сэргэн босно оо, чадалтай улс шүү дээ. Бид мэднэ ээ. Тэд хичээцгээж байгаа. Ямар ч зовлон тохиолдсон ч инээм сэглэлээ мартаж болохгүй биз дээ. Бид Японоос инээм сэглэлийг заалгасан шүү дээ,『Инээмсэглэл』

Дэлхийн дээрх бүх хүмүүс Инээмсэглэл дүүрэн амьдрах өдрийг хүсэн, миний эргэн тойронд байгаа хүмүүсээс эхлэн бүхзүйл сайхан амар тайван инээмсэглэлээр дүүрэн байхыг би хүснэ.

第47回　グローバル教育って何だろう？

　環境問題・貧困問題などテーマはいろいろある。でも、どのテーマであっても、根底にある基本的なことはなんだろうか？と考えるようになってきた。

　東日本大震災が起こり、モンゴルで出来ることはないだろうか？と自分なりに考え、行動に移してきた。ブログにも何度か書いてきたが、モンゴルの人々にたくさんの言葉をいただいた。何か私にできることを。。。大学で学生たちにセミナーをしたこともあった（第4回参照）。教師セミナーをしたこともあった（第5回・第10回参照）。子どもたちに授業をしたこともあった（第9回参照）。仲間と協力してメッセージ展をしたこともあった（第11回・第19回参照）。子どもたちのメッセージを被災地に送ったこともあった（第60回）。

それから、こんなこともあった。

震災から5ヶ月が過ぎたある夏の日。地方で初めて会った人に「日本はどうなった？大丈夫になったのか？それとも、まだ厳しいのか？」と言われた。日本人である私は恥ずかしかった。日本人よりも日本を心配してくれて、見守ってくれているモンゴル人がいた。彼は言った。「4月に「日本に何かをしたいが何をしたらいいのかわからない」と僕が友人に相談をしたら、友人は「『日本人の大学の先生が、日本をこれからも見守ってください』と言っていたから、そうしよう。」と言っていた。だから、新聞やテレビを見るんだけど、最近のことがわからない。どうなの？」と。私が言った言葉が、人づてに広がっていたことに驚いた。心の底からモンゴルの人々に改めて感謝した。

こんなことも。。。「真有美先生、日本は今、どうなの？子どもたちの学校はどうなった？」日ごろは、ファッションや化粧を意識し、ピンヒールで学校に来るような学生たち（学生たちの90％以上が女性）が、真剣に質問をしてきた。彼女たちも日本をずっと気にしてくれている。そして、彼女たちは言う。「東日本大震災があるまで、日本という国は知っていたけれど、どういう国か知らなかった。いろいろ調べたり、聞いたりして、日本という国が好きになった。日本とモンゴルのために働きたい。」と。

東日本大震災を通して、モンゴルの子どもたち・先生方は「いのち」の大切さについて、自分自身の「いのち」について、向き合い、考えることが出来たのではないだろうか？目には見えない、何かが一人一人の心に生まれたのではないだろうか？このことは、今後の生き方に大きく影響することだろう。とても貴重な機会となったと思う。私も同じだ。

遠く離れた自然環境の厳しいモンゴルの人々が被災地の人々を想い、それぞれが自分たちに出来ることを考え、行動をした。子どもたちなりに、日本の友だちを案じ、心をこめてメッセージを書いた。モンゴルの子どもたちのメッセージが被災地に届くことにより、日本の子どもたちもその心を受け止め、きっと何かが生まれるに違いないと信じている。

世界には、たくさんの国が存在する。それぞれの問題がある。価値観も多様。育った地域も違えば、育った環境も違う。言葉も違う。「みんな違って、みんないい」。お互いの価値観や存在を認め合い、共存・共生できる社会を、世界中の人々は願っていることだろう。

その中で一番大切なのでは、「みんな同じ。命を持った人間」という考え方。「人として、人を想う気持ち」「同じ地球で生きる仲間を想う純粋な心」が何よりも大切ではないだろうか？今回、東日本大震災を通して、世界中の人々が心から被災地の人々のことを案じたことだろう。その考え方が、グローバル教育の第一歩ではないだろうか？

今日で９ヶ月。しかし、今もモンゴルでは多くの人々が、日本を、被災地の人々を、子どもたちを、心から心配し、応援し続けている。見守り続けている。

「日本は再建されるよ！日本はすごい力のある国だよ。僕らは知っている。みんな、すごく頑張るんだよね。どんなに苦しくったって、笑顔を忘れちゃいけないんだよね。僕は、日本から教わったよ。『笑顔』。」

世界中の人々が『笑顔』で生活が出来る日を願い、私の周りにいる人々から、私は笑顔にしていきたい。