Тэмдэглэл 19:「Хичээгээрэй  Япончуудаа! Талын Монголоос илгээх сэтгэлийн үг」тайлан

l  Зорилго

・Тохокү газар хөдлөлт болсон үед монголын ард түмнээс илгээсэн тусламж болон сэтгэлийн дэмжлэгт талархал илэрхийлж байна.

・Балчираас хөгшид хүртэл бүх хүмүүсийн халуун мэссэжинд баярлалаа.

・Тоохокү газар хөдлөлтийн тухай бодит байдал мэдээлэх.

・Голомтын байдал болон хүмүүсийн аж байдалыг дамжуулах.

・Монголын онцгой байдлын ерөнхий газрын аврах тусгай багийн хамт олны үйл ажилгааг бусдад танилцуулах.

・Цаашид монгол японы харилцаа улам бэхжин хөгжих болтугай

・Голомтын газар мэссэж илгээх　　　　　　　　　　　　　　　　　　гэх мэт

l Монгол Японы хүний нөөцийн төв, 1-р давхар хүлээлгийн танхим            

              ・6/6~6/19（Төлөвлөсөнөөр 6/12 байсан боловч сунгагдан 6/19-н болсон.

                                    6/10 хэсэг бүтээлийг шинэчлэв.）

l  Үзсэн хүний тоо…9145

・Хүрэлцэн ирсэн хүмүүсээр сэтгэгдэл болон гарын үсэг бичүүлж авав.（135）

l  Тавигдсан бүтээл

・Япон хэл болон монгол хэлээр мэссэж бичсэн хүүхэд хөгшид нийт 400 хүний зураг.

・Гамшгийн байдлыг харуулсан үзүүлэн.

・Хүүхдүүд хамтдаа хийсэн бүтээл.

・Монголын онцгой байдлын ерөнхий газрын аврах тусгай багийн хамт олны ярилцлага болон DVD бичлэг.                                       гэх мэт

l  Сурвалжлага мэдээ

・Оролцогч байгууллагуудын H.P болон Монцамэ агэнтлагийн сонинд урьдчилан

танилцуулга хийгдсэн.

・Монголын Монцэма агентлаг нь хамгийн анх.

  мэдээлэл авахаар ирэн, анхны мэдээлэл

монцэма сонинд хэвлэгдсэн.

・Японы KYODO NEWS сониний газрынсурвалжлагч Бээжингээс ирж мэдээлэл авсанаар Японы сонин болон интэрнэтэд тавигдсан.

http://sankei.jp.msn.com/affairs/news/110606/dst11060620280016-n1.htm

⇒　Цаашид энэ мэссэж үзэслэнгээр Ｈ.Ｐнээн олон олон хүмүүсд хүргэхийг хүсч байна.Миний бие энэ мэссэжээр дамжуулан хүмүүстэй танилцан найзалж нөхөрлөх,хамтран хүчээ дайчлах гэдэг ямар чухал болохыг ойлгосон.Улс үндэстэн,нас хүйс хамааралгүйгээр нэг зорилготойгоор нэгдэн ажиллаж зорилгодоо хүрэх баяр хөөрийг мэдэрсэн.

Энэ баяраа(мэдрэмжээ) хүүхдүүд болон оюутнууд төдийгүй бүх хүмүүстэй хуваалцахыг хүссэн юм.Цаашид,Монгол-Японы гүүр болон олон улсын харилцааг дэмжин монгол хүмүүстэй хамтарч ажилмаар байна.Мөн энэ удаагийн үзэсгэлэнд хүрэлцэн ирсэн хүмүүсийн харилцааг хүндэтгэн энэ ажлаа өөрийн үйл хэрэгтээ тусган хэрэгжүүлэх болно.

Цаашид япон монголын найрсаг холбоо улам өргөжих болтугай.

第19回：「がんばれ日本！草原の国モンゴルからの応援メッセージ展」報告

l  開催目的

・東日本大震災の際、支援してくださったモンゴルの皆様に感謝。

・小さな子ども～お年寄りまでたくさんの人々の熱きメッセージに感謝。

・東日本大震災についての知識還元。

・被災地の状況、人々の生活を伝える。

・モンゴル国災害特別レスキュー隊の活動を紹介。

・これからもモンゴルと日本の関係が友好関係であることを願う。

・被災地にメッセージを送る。　　　　　　　　　　　　　　　　　　など　　

                        

l  実施会場・期間

・モンゴル日本人材開発センター 1階ロビーにて

・6/6~6/19

（当初の予定では、6/12までであったが、好評につき1週間延長。6/10、一部の展示物をリニュアル。）

l  来場者数…9145名

・会場にあった寄せ書きコーナーには、

　　135名の方が熱い想いを記入された。

l  展示物

・モンゴル語や日本語のメッセージを持った幼稚園から大人までのモンゴル人の写真約400枚

・震災の状況を説明したパネル、

・子どもたちの共同メッセージ作品

・モンゴル国特別災害レスキュー隊のインタビューなどを編集したＤＶＤ

　　　　　　　　　　　　　　　　　　　　　　　　　　　　　　　などを展示。

l  メディア

・各種機関のＨＰ、モンゴル通信社発行の新聞

　などで事前にイベント紹介がされた。

・モンゴル通信社が初日に取材に来られた。そのため、モンゴル通信社発行の新聞に掲載。

北京より共同通信社の特派員が来蒙され、取材をされた。そのため、日本国内数社の新聞とインターネットにも掲載。http://sankei.jp.msn.com/affairs/news/110606/dst11060620280016-n1.htm

⇒　今後は、このメッセージ展をＨＰ上で開催し、より多くの人々に見ていただけるようにする。また、私自身、このメッセージ展を通じて、人との出会い・協力の大切さを改めて痛感した。国籍・性別・年齢などの垣根はなく、みんなで1つのことを作り上げていく楽しさ・喜び・達成感を感じだ。この感覚を子どもたち・学生に限らず多くの人々に味わってほしいと思った。これからもモンゴルと日本の懸け橋になるような国際交流をモンゴルの人々と一緒に企画・実施していきたい。また、今回のメッセージ展によって出来た人との絆を大事にし、自分自身の活動に活かしていきたい。これからもモンゴルと日本の関係が友好であることを願う。

Тэмдэглэл 18: Гудамжны хүүхдүүд ― Сургуулиас гадуурхи Хүүхдийг дэмжих төрийн бус байгууллага

　Улаанбаатар хотоор алхаж явахад нийгмийн ялгаа нүдэнд илхэн тусна. Зундаа 30‘ гаруй, өвөлдөө хасах 30 градус хүрэх монголын эрс тэс ширүүн хуурай уур амьсгал. Тэр эрс тэс цаг агаарт гадаа зам дээр байдаг хүүхдүүд бий. Зун төдийгүй, 30 градусын тэс хүйтэн өвөл зам дээр дуу дуулангаа гуйлга гуйх хүүхдүүд нүдэнд харагдана. Бас ундааны сав болон лааз цуглуулан амьдрах хүүхдүүд ч байна. Сургуулийн өмнөх насны болов уу гэх хүүхэд өөрөөсөө жаахан дүүгээ тэврэн бөөцийлнө.
Ийм байдалтай хүүхдүүд их олон бий.
Хотод бол бараг өдөр бүр харагдана.

  Энэ хүүхдүүдийн өмнүүр цэвэрхэн хувцасласан хүүхэдээ дагуулан өнгөрөх хүмүүс ямар нэг бохир зүйл харах мэт нүдээр харан, зайлж тойрон өнгөрнө. Энэ хүмүүс хүйтэн хөндий мэт.

  Ийм нийгэм дунд тэмцэн амьдрах хүүхдүүдийг хүмүүс「Гудамжны хүүхдүүд 」буюу 「Траншейны хүүхэд」гэж дуудна.

  Монголд энэ хүүхдүүдийг дэмжин, туслъя гэж бодож яваа олон хүмүүс бий. Мөн ийм зорилготой хэд хэдэн NGO төрийн бус байгууллагууд бий. Өнөөдөр та бүхэнд үйл ажиллагаагаа явуулж буй олон NGO дотроос нэгийг танилцуулъя.

Улаанбаатар хотын Баянзүрх дүүргийн 5-р хорооны нэгэн байрны подвольд 2006    оноос үйл ажиллагаагаа явуулж буй Хөгжлийн хэлхээ төв юм. Энэ асрах төвийн захирал нь Долгор юм. Долгор жилд хоёр удаа Солонгос явна.Тэгээд олсон мөнгөөрөө асрах төвийнхөө үйл ажиллагааг явуулна. Энд 4 наснаас 18 нас хүртэлх хүүхдүүд ирнэ.

Яагаад? Хүүхдүүд гудамжинд байгаа юм бэ?

Долгор хэлэхдээ:

Үнэхээр гэр оронгүй хүүхдүүд бий. Траншейнд амьдрах хүүхдүүд ч бий. Гэвч гэр байгаа атал гэртээ харихгүй гудамжинд гарах хүүхэд олон бий.「Яагаад энэ хүүхдүүд гэртээ харихгүй байна？」Эхлээд гэртэй хүүхдүүдийг орон гэрт нь буцааж гудамжны хүүхдүүдийн тоог багасгахыг хүссэн гэж ярилаа. Гудамжны гэгдэх хүүхдүүдээс архи, тамхи, бас хулгай, дээрэмийн гэмт хэрэгт холбогдох хүүхдийн тоо бага биш ээ.

Олон хүүхдүүд гэрт асуудалтай, надад гэрт байх орон зай байхгүй гэж ярина. Эцэг эхтэйгээ ойлголцохгүй, гэр бүлийн хүчирхийлэл, хүүхдээ хайхралгүй орхих зэрэг янз бүрийн шалтгаан байгаа боловч, Японд ч Монголд ч адилхан хүүхдүүд өөрийн байх газрыг хайн гудамжинд гарна. Тэгээд гэртээ харилгүй буруу замд орно. Хүүхдүүд зөвхөн,өөрийнхөөрөө амьдрахыг хүссэн, тэр л газраа олсон нь л энэ юм.

Долгор хэлэхдээ「Гэр бүлийн байдал нь хичнээн хүнд хэцүү ч, биеэ даан амьдрах чадвартай, хичээнгүй нэгэн болохыг хүсч байна」гэж ярилаа.

Энэ асрах төвийн үндсэн ажиллагаа нь хүүхдүүдийг өдрийн хоолоор хангах болон тэдэнд сургалт явуулах юм. Бас бичиг баримт байхгүйн улмаас цэцэрлэг сургуульд явах боломжгүй хүүхдүүдэд бичиг баримт бүрдүүлэхэд нь тусалж байна. Тэрнээс гадна өөрийн туршлагаас гэр бүлийг дэмжин Өрх толгойлсон эмэгтэйчүүдэд эсгий болон гар урлалыг голчлон үнэ төлбөргүйгээр сургалт явуулсаар иржээ.

Би бодохдоо, нэг хүүхэд ч бай, олон хүүхэд ч бай сургуульд явж, үе тэнгийнхээ хүүхдүүдтэй хамт, биеэ даан амьдрах чадвартай болох мэдлэгийг эзэмшин, аливааг даван туулах чадвартай, бас олон найз нөхөдтэй болоосой гэж хүсч байна.

Эдгээр хүүхдүүдийн төлөө би юу хийж чадах болоо?

第１８回　ストリートチルドレン　―学校とは違う子どもの支援―

　ウランバートルの町を歩いていると、社会格差が目に入ってくる。夏は30度を超え、冬は－30度を下回る、過酷な乾燥地域だ。そんな過酷な気候の中、日々、路上で活動している子どもたちがいる。夏場だけでない。－30度にもなる真冬でも、路上で歌を歌いながら、物乞いをする子どもたちの姿を目にする。また、ペットボトルや空き瓶を集めて、生活をしている子どももいる。中には、就学前の子どもが、自分より小さな子どもを抱いていたりする。そのような子どもは、結構、たくさんいる。町では、毎日のように見かける。

そんな子どもたちの前を、きれいに着飾った多くの大人とその子どもたちは、汚いものを醜いものを見るかのような目で見、避けて通る。氷のような目線だ。日々、このような社会の目線と戦っている子どもたちのことを、人々は「ストリートチルドレン」「マンホールチルドレン」などと呼んでいる。

モンゴルでは、そんな子どもたちを支援しようと思っている人々はたくさんいる。そして、彼らを支援することを目的としたＮＧＯがいくつも存在している。今日は、多くのＮＧＯの中から１つ紹介したいと思う。

ウランバータル市バヤンズルフ地区5番ホローのあるアパートの地下に2006年に設立された「хөгжлийн хэлхээ төв」がある。ここはドルゴルさん（40代・女性）が年に2回韓国に出稼ぎに行き、得た賃金で運営している完全個人経営のケアセンターだ。ここには4歳から18歳までの子どもたちが通っている。

彼女は言う。「なぜ？子どもたちは路上にいる？」

実際にホームレスの子どももいる。マンホールチルドレンの子どももいる。でも、家があるのに、家に帰らず路上にいる子どももたくさんいる。その子たちは「なぜ、家に帰らないのか？」彼女はそのことを考え、まずは、帰る家庭のある子どもたちを家庭に返し、ストリートの子どもたちを減らしたい。という。路上にいる子どものほとんどは、酒・煙草、そして、スリやひったくりなどの犯罪に手を染めてしまう者も少なくない。

子どもたちの多くは、家庭に問題があり、家庭に居場所がないという。親との関係がうまくいかなかったり、ＤＶやネグレストなどの虐待があったり、、、、理由は様々だが、日本もモンゴルも子どもたちは自分の居場所を求めて、町に出る。そして、家庭に戻らなくなり、非行に走ってしまっている。子どもたちはただ、自分らしく生きることのできる、自分の居場所を求めているだけなのだ。

ドルゴルさんは言う。「家庭環境がどんなに厳しくても、子どもたちには自分で生きていく力を身につけて欲しい。頑張れる子どもになって欲しい。」と。

ドルゴルさんのケアセンターは子どもたちに昼食と学習の機会を主に提供している。また、ＩＤが発行されていないが故に、幼稚園・学校に通うことのできない子どもたちへのＩＤ発行のお手伝いもされている。その他に、彼女自身の経験から家庭支援として、お母さんの自立を目指し、フェルトなどの手工業を中心に職業訓練も行ってきたそうだ。全て利用者は無料。

私も思う。「1人でも多くの子どもたちが、学校に通い、同年代の子どもたちと共に、自立する生活力と知識を、逆境に負けない精神力を身につけて欲しい。そして、多くの仲間を作って欲しい。」と。。。そのために、いったい私は何が出来るのだろうか？

Тэмдэглэл 17: Хүүхдийн бүтээлийг дэлгэн үзүүлцгээе

Хүүхдийн хийсэн бүтээлийг коридор, хана мөн ангид өлгөн бусдад үзүүлдэг  сургуулийн тоо нилээд нэмэгдсэн гэж бодож байна. Гэвч, дэлгэн үзүүлж буй самбарыг байрлуулахад анхаарах зүйл байна.

Хүүхдүүдийн хичээн хийсэн бүтээлийг чухал гэж хайхрахгүй байгаа мэт санагдсан. Дээр нь сараачих, урах, бүтээл нь алга болох, унах гэх мэт... эсвэл нэг бүтээлийг их удаан хугацаагаар өлгөх. Японд бол байж боломгүй зүйл.

Юм сараачих, урагдах, унах зэрэг нь Японд ч гэсэн тохиолдож болох зүйл. Гэвч, тэр даруйд нь хуулж авна. Учир нь「Ийм үйлдэлийг хийж болох юм байна」гэсэн ойлголт төрүүлэхгүйн тулд тэр дор нь авдаг.

Мөн багш 「Ийм зүйл хийж болохгүй 」гэж хэлж сургахдаа「Бүтээлээ гаргасан найз нь одоо ямар сэтгэгдэлтэй байгаа бол?」「Яагаад ийм зүйл хийсэн юм бол?」гэх зэргээр найзынх нь сэтгэлийг ойлгуулан өөрийнх нь хийсэн үйлдэл буруу болохыг ухааруулдаг. Ингэснээр хүүхдийн ёс суртахууны төлөвшилд нөлөөлж, хүүхдүүд бие биенээ ойлгож сайн найзууд болцгооно. Хүүхдүүд өөрийн болон найзынхаа бүтээлийг нандигнан хайрладаг, биеэ даасан нэгэн болон хүмүүжих болов уу гэж бодож байна.

Хүүхдийн бүтээлийг нандигнан хайрлаж чаддаг сургууль, багш нь хүүхдээ хүндэлдэг, хүүхдийг эрхэмлэсэн сургууль байх болов уу гэж бодож байна. Хүүхдийн бүтээл бол тэдний сэтгэл шингэсэн учир хүүхэд л гэсэн үг.

Багш та болж өгвөл бүтээлийг уутанд хийж унжуулах биш, бүтээл нэг бүрийг харагдахуйц байдлаар дэлгэн үзүүлээрэй.

Хүүхдүүд самбарыг ажиглаад өнгөрөхдөө л урлагийг мэдрэх мэдрэмжтэй болно. Коридороор явахдаа, ангидаа байхдаа л「Бүтээлийн сайхныг мэдрэх」「Найзыхаа　бүтээлийн сайн талыг олж харах」зэргийг олоод харчихна. Ийм учраас хүүхэд бүрийн бүтээлийг харагдахуйцаар дэлгэн үзүүлэхийг хүсч байна. Үүний тулд хүүхэд бүрийн бүтээлийг харуулах арга, боломжийг судлах хэрэгтэй.

Бас шинэ бүтээл хийвэл түүнийгээ дэлгэн харуулах шаардлагатай. Багш бүтээл дэлгэн үзүүлэх самбар гаргах цаг хүрэлцэхгүй бол хүүхдүүдээр (ялангуяа ахлах ангийнхан) туслуулах хэрэгтэй. Хүүхдүүд ч гэсэн туслахдаа баяртай байх болов уу. Японд 2 дугаар ангиас нь хүүхдүүдийг туслуулан самбар хийлгэдэг.

8 сараас эхлэн багш нар шинэ хичээлийн жилдээ бэлтгэх бизээ. Коридор болон ангийн хана самбараа будах сургууль бий гэж сонссон. 9 сараас хичээл эхлэхийн өмнө хүүхдийн бүтээлийг хэрхэн хаана байрлуулах талаар бодож үзэцгээгэрэй.

Одоо байгаа бүтээл байрлуулах самбараа дахин нэг хараарай.

Хүүхдэд тод томруун харагдахуйц газар байрлаж байна уу ?

Самбар дээр эрээчсэн зүйл, урагдсан газар байхгүй биз ?

Хаана аль ангийн самбарыг гаргахаа шийдэж байгаа юу ?

第１７回　子どもの作品を掲示しよう

子どもの掲示物を廊下や階段・教室内に掲示する学校が以前に比べて増えたと思う。しかし、その掲示物に対する扱い方に私はがっかりする。

子どもが一生懸命に作った掲示物を大事にされていないように感じる。落書きされていたり、破られていたり、作品が取られていたり。。。。そして、そのまま、長時間掲示されているようだ。

日本では考えられない。落書きされたり、破られたり、取られたり、日本でも掲示していると起こることだ。しかし、そのようなことがあった場合は、すぐにその掲示物を剥がす。なぜならば、そのまま放置すると、その行為を「やってもいいことだ」と子どもたちは無意識のうちに認識する可能性があるからだ。

また、教師は「こういうことはしてはいけない」と指導をするとともに、「された人はどんな気持ちかな？」「どうして、こんなことをするのかな？」など友だちの気持ちを考え、自分の行動を考えさせる。そうすることで、子どもたちは、モラルを学び、お互いを思いやることのできる仲間づくりをする。そして、自分の作品も友だちの作品も大切にする子どもになり、自分自身も大切にする子どもが育つと思う。

子どもの作品を大事にできる学校は、先生も子どもを大事にしている学校だと思う。なぜならば、子どもの作品は絵画同様、子どものこころだから。

先生方、できることならば、作品袋に入れてぶら下げるのではなく、一人一人の作品が見やすいように掲示をしてあげて欲しいです。

子どもが掲示板を見るだけで、図画工作の鑑賞という項目の指導ができます。「作品の良さを味わう」「友だちの作品のいいところをみつける」など、廊下を通ったり、教室にいたりするだけでできます。だから、１人１人の作品を見えるように掲示してあげて欲しい。そのためには、１クラス全員の作品を掲示できるように工夫をしなければならない。

また、新しい作品を作ったら、新しい作品を掲示してほしい。先生が掲示するのが時間的に難しいときは、特に高学年は、子どもたちに掲示をしてもらおう。子どもたちは喜んでお手伝い（掲示）をしてくれることだろう。日本では、２年生くらいから、子どもたちに掲示をさせたりもしますよ。

８月になると新学年準備を先生方はすることだろう。廊下や教室の壁や黒板を塗り替える学校もあると聞く。９月から新学年のスタートだから、子どもの作品を掲示する環境を作るのも良いことだと思う。今ある掲示板を今一度、見直してみて欲しい。

子どもたちが見やすい場所に設置されていますか？

掲示板に落書きや破損はありませんか？

どこにどの学年の掲示をするか決まっていますか？